रातभरि मुसलधार पानी परेको छ । सबेरै आगनमा बसेर मेरा बा कराउनु हुन्छ, ‘खेत लग्यो, रातीको पानीले, यिनलाई सुतेरै नपुग्नी, कत्ती सुतेको ? कत्ति चिन्ता नभएको ? बाको कचकचले म विउझन्छु । बाले हेरेर आईसक्नु भएछ, म थाहा पाउछु ओछ्यानमै सुतेर । बा एकोहोरो थप्नु हुन्छ, रोपो बगाएछ, आठों भत्काएछ, काल्नो भा‘ंसिएछ बाको आवाजमा आक्रोश थियो, चिन्ता थियो। अब त्यो चिन्ता मलाई थियो, बिग्रीएको अ‘ांठ्ठो अनि काल्नो मैले नै हो बनाउनी, म बिछ्यौनमा पल्टेर मनमनै योजना कोर्न थाल्छु, कसरी बनाउनीे ? एक पटक गएर हेर्नु पर्ला, कताको माटोले अ‘ांठ्ठो बनाउनी, बोरामा माटो हाली थुन्नी कि ढुइ्गा–ईंट्टा‘ंले थुन्नी, किलागा‘ंडी धा‘ंस–घुरानले थुन्नी । अनि काल्नोलाई कसरी थाम्ने, यस्तै योजना बनाउदै म उठ्नी तयारी गर्छु, पर्दा उघार्छु, घाम माथी आईसकेको रहेछ, रात भरिको पानीले बादल उघारिएछ। खेत सबै डुबानमा थियो। हरियो भैसकेको रोपो पनि कतै कतै देखिन्थ्यो ।
चिया पिउछु अनि मात्र खेतमा जानुपर्ला, यस्तै सोच्दै बाहिर निश्कन्छु । घडी हेर्छु, झन्नै नौ बजिसकेछ । तेत्तिन्जेलमा बा पर खेतबाट हिलो–मैलो भएर आउदै हुनुहुन्थ्यो। म बिहानको नित्यकर्म सकी भान्सातिर लाग्दै थिए चिया पिउन। बा को पुरानै कचकचे आवाज फेरि शुरू भयो महाशय उढनु भयो, अब खादै ढकार्दै बस्नुस, काम गर्ने म छदै छु नि” । यस पटक बा को आवाजमा झन बढी आक्कोश थियो तर सिथिल, थकित र निरास मिसिएको थियो। बाको आशय मैले बुझिकेको थिए। बाले भत्किएको, बिग्रिएको बनाएर आउनु भएछ। म मेरो आफ्नै गुनासो आफैसंग मनमनै गर्दै थिए । बालाई सधै हतार, एक छिन ढिला हुनैहुन्न।
म सोच्दै थिए त कसरी बनाउनी भनेर, बा पनि हदै गर्नु हुन्छ”। बाले भनेको अन्तिम बाक्य फेरि सम्झे..महासय अब खादै ढकार्दै बस्नुस, काम गर्ने म छदैछु नि
बाले मलाई होईन, म जस्तै अरू कसैलाई भन्नु भयो जस्तो लाग्यो अनि म मुसुक्क हासे मन मनै। खुच्ईऊ तिनीहरूलाई ।बाहरूले सघै कचकच गरिरहे, कराईरहे, म जस्ताहरू कानमा तेल हालेर सुनि रहे, योजना वनाउदै सुतीरहे, देश डुबीसक्यो,महरू चिया पिउदै आरम सुस्ताए।। बाहरू मैदानमा गई काम देखाउन थाले ।। म हाम्रा नेता जस्तै, बालेन मेरा बा जस्तै ।
