खनेर हेर्ने हो भने यहाँका प्रत्येक घरहरुका जगमा, त्यहाँ फगत हल्लै हल्ला थुप्रिएको पाइनेछ । त्यसैले यो हल्लै हल्लाको देश हो, यो हल्लै हल्लामाथि उभिएको देश हो, यो हल्लै हल्लामाथि उठेको देश हो, यो हल्लै हल्लाको देश हो । कवि भूपि शेरचनले लेखेको उ बेलाको कविता । सामाजिक सञ्जालतिर नजर दौडाउनुभो, समाचारतिर नजर डुलाउनुभो भने अहिले पनि तपाईलाई त्यस्तै लाग्न सक्छ– यो देश हल्लै हल्लाको देश हो । कुनै पनि मानिस दोषरहित हुँदैन । विवादमा तान्ने, मूल्यांकन गरेर खुइल्याउने यो समाज पहिले पनि उस्तै थियो । अहिले पनि त्यस्तै छ । गायिका समिक्षा अधिकारीको केही महिना पहिले सार्वजनिक भएको गीत– यस्तो नहोस् कसैलाई भन्ने हेर्नुभयो । गीतमा छ– हुने नहुने भयो, यहाँ आँखा नरुने भयो । छुरा विचरा भयो । यहाँ घाउ दोषि भयो, यस्तै चलन यहाँको । दर्शकवृन्द, गीतका शव्दहरु जस्तै मोडहरुमा परेकी छन् समिक्षा ।

समिक्षालाई सामाजिक सञ्जाल फेसबुकनै केही दिन डिएक्टिभ गरेर बस्नुपर्ने दिन पनि आयो । टिकटक लाइभमा पनि उनलाई सुख छैन । बोल्दाबोल्दै झटारो हान्नेहरु आउँछन् । तर पनि उनी चुपचाप सहन बाध्य छिन् । फेसबुकमा समिक्षाले मंगलबार एउटा स्टाटस लेखिन्– हुदाहुदै फोटोसप गरेर यतिसम्म चरित्र हत्या ? प्लिज यसो नगरिदिनुहोला । समिक्षाकै भेरिफाई भएको पेजलाई इडिट गरेर अभिनेता पल शाह जेलमुक्त भएकोमा बधाई दिदै विगतका तिता अनुभव विर्सेर सांगीतिक क्षेत्रमा सहकार्य गर्ने आशयका शव्दहरु राखियो । कसले किन राख्यो, उसैलाई थाहा होला । तर, समिक्षाले मैले होइन भन्दा पनि पत्याउनेहरु छैनन् । एउटा नारीलाई जथाभावी कमेण्ट लेखेर बहादुरी ठान्नेहरु छन् यहाँ । समिक्षामाथिको निरन्तर प्रहारले पनि उनले हिम्मत हारेकी छैनन् । समिक्षा–पलको यस्तै हल्लामा १ वर्ष वितायो समाजले ।

संघर्षरत गायिका समिक्षा अधिकारी सामाजिक सञ्जालमा दिनहुँ गाली सुन्छिन्, सहन्छिन्, बस्छिन् । गोप्य भनिएपनि ओपन सेक्रेट ठानिएको एउटा घटना जब सार्वजनिक भयो । सबैभन्दा बढी प्रहार समिक्षाले खेपिन् । उनले बयान फेरिन्, रिहा हुने बाटो बनाइदिइन् । जसले सफाई पायो, उनैको कारण पायो । यो पनि ओपन सेक्रेट हो । तर, पनि उनलाई ताली मिलेन । पछिल्लो १ वर्षयता स्टेजमा सजिलै गाउन पाइनन् । यहाँ दोषिले फूलका थुंगाहरु पाइरहेका छन्, निर्दोषले ढुंगा खाइरहेका छन् । धेरैपटक समिक्षाले बोलेकी छन्– मेरो चरित्र हत्या भयो । क्यारिअरमाथि आँच ल्याउने प्रयास भए । म जे छु जहाँ छु यो सब मेरा भगवानरूपी दर्शक स्रोताको देन हो । निराश गर्न सक्दिनँ र गर्ने छैन । तर, समिक्षालाई थोरैले सुने । धेरैले गाली बर्साए ।

तर, समिक्षाले हरेश खाइनन् । कास्कीको लाहाचोककी समिक्षा ‘फेरि कहाँ आउँछ र घुमेर यो बालपानको उमेर’ बोलको गीतबाट गायनमा प्रवेश गरेकी थिइन् । पहिलो गीतनै हिट भएपछि उनी सधै चर्चामा आइन् । स्वरमा जादू छ । यूट्युब ट्रेण्डिङमा उनकै गीतहरु परे । परिपक्व गायिकाको जस्तै स्वर दिन सक्षम छिन् । केही गीतमा अभिनय पनि गरेकी छन् । चौतारीमा सोल्टी ज्यू, माया मारेर, नबोली नबोली, पछ्यौरी लिस्यो, तिम्रै मायाले, माया देकै हो जस्ता थुप्रै गीतलाई जीउँदो बनाइन् । प्राण भरिन् ।

लोक गीत, आधुनिक गीत, दोहोरी गीत तथा तिज गीतहरुमा उनको स्वर धेरै रुचाए । जेजस्ता घटनाहरु भएपनि उनले गीत गाउन छाडेकी छैनन् । जब कक्षा ९ पढ्न उनी काठ्माण्डौ पुगिन्, त्यसपछि उनको लुकेको स्वर तपाई हामीले सुन्न पायौँ । उदाउँदो गायिकालाई हौसला दिनुपर्छ । कानुनी झमेलाका विषय उचालेर दिनरात गाली गरेर तपाईको घर बन्छ र ? समिक्षाले कुनै दिन भनेकी थिइन्– म गायिका हुन जन्मेकी हुँ । स्वरले साथ दिँदासम्म गाउँछु, कसैले मेरो गित नसुनोस्, कसैले मलाई अवसर नदेओस् म एक्लै कोठामा गाउँछु, एकान्तमा गाउँछु, आफ्नै युट्युब च्यानलमा गाउँछु ।