भरतपुर । दाङका भिम बहादुर विकले विरसालाई विहे गरेको १७ वर्ष भयो ।विहे गरेको २ वर्षपछि पहिलो सन्तानका रुपमा छोरा जन्मिए । ६ वर्ष अघि रोजगारीका लागि भिम मलेसिया हानिदाँ सोही वर्ष सानो छोरा जन्मियो ।बैदेशिक रोजगारी कसको पो रहर होला र ? उनको पनि बाध्यता थियो । श्रीमतीे विरसा गाउँघरमा तरकारी खेति गरेर गुजारा चलाउथिईन् ।

भिम मलेसिया गएको ४ वर्षसम्म त फोन पैसा दुबै थियो । खै त्यो मलेसियामा के छ । भिमले श्रीमती विरसा र २ छोरालाई विर्सिएको १८ महिना भयो । भिमको व्यवहार हेर्दा उनलाई पराईको मायाले अल्झाए जस्तो छ । विहेको २ वर्षपछि जन्मिएको छोरो निसानको ओठमाथी जुगाँका रेखि बसिसकेका छन् । एक प्रकारले निसान हुर्किसकेका छन् । बुवाको काख विना साथ विना, पुरापुर आमाको मात्रै संस्कारमा हुर्किए निसान । कान्छो छोराले झनै बुवाको अनुहार समेत देखेको छैन । देखेका भए उहिँ फोटोमा त होला ।

मलेसिया गएदेखि श्रीमान् खासै कुराकानी नगर्ने उनी बताउछिन् । ‘मलाई धेरै समस्या छ, छोराहरुलाई बढ्दै छन्, पढाउन धेरै गाहे छ, १८ महिना भयो अत्तोपत्तो छैन, केहि ऋण पनि छ, कहिलेकाही महिनामा एक पटक फोन गर्नुहुन्थ्यो’, विरसाले भन्छिन्, ‘कम्पनीमा कति सम्र्पक गरेँ तर कुनै पत्तो भएन, चिनेको मान्छे कोही पनि थिएन कम्पनी छाडेर पहिले नै उहाँ निस्कनुभयो भन्ने खबर आयो ।’ भिमलाई खोज्न उनले धेरै प्रयास गरेको बताउछिन् ।

कपुरबोटसँग उनले भनिन्, केहि समस्या भए भन्नुपर्ने थियो, भिम छोराहरुसँग पनि खासै बोल्दैन थिए । बाबा सम्र्पकमा आए हुन्थ्यो । केहि भाछ कि ? उतै पो रमाउनु भएको छ कि, यहाँ धेरै पिडा छ, मेरो माया नलागे पनि छोराहरुको मायाले फर्कनुपर्ने थियो, छोराहरु कति विरामी हुन्थ,े आफुले कसरी गरे होला, कहिल्यै बुझ्नु भएन ।

बुवाको कुरा गर्दा निशान निकै भावुक भए । बुवा उनीसँग त्यति बोल्दैन थिए । पैसा पठाईदिएको छु, निकाल्नु भन्थे, धेरै ख्याल गर्नुहुन्थ्यो, बाबा नहुदाँ नराम्रो महशुस हुन्छ, सम्र्पक गरिदिए हुन्थ्यो, बाबा आईदिए, ममिलाई धेरै गाहो छ, बुवा आउदिनुहोला,,, भन्दै निशान गहभरि आँसु पार्छन् । आमा विरसाले कोही ्साथीहरुले देख्नुभएको छ भने पनि भनिदिन अनुरोध गरिन् । भिम बहादुर जस्तै मलेसिया गएका धेरै उतै रमाउछन्, तर जिन्दगी लामो छ, के भिम फर्किएलान् त ?